"Πανελληνίων εξετάσεων το ανάγνωσμα ή...ακυρώνοντας τον υποψήφιο"

Γράφει, η  Άννα Τιρικανίδου
Διευθύντρια Λυκείου
Φιλόλογος-Θεολόγος

Ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες των μαθητών στις πανελλήνιες εξετάσεις. Τα συναισθήματα, όπως κάθε χρόνο, ανάμεικτα. Κάποιοι μαθητές πανηγύρισαν, γιατί είδαν τον κόπο και την οργανωμένη και συστηματική προσπάθεια χρόνων, ν' αποδίδει πλουσιοπάροχα.
Κάποιοι άλλοι παρατηρούν ψύχραιμοι μεν, μουδιασμένοι δε, γιατί, για λίγο, είδαν το όνειρο ν' απομακρύνεται για φέτος, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τον καθένα προσωπικά(είτε δεν πέτυχαν στη σχολή πρώτης προτίμησης, είτε έγραψαν χειρότερα από την αρχική τους εκτίμηση).

Κάποιοι άλλοι μαθητές δέχτηκαν μια ισχυρή κατραπακιά κι αισθάνονται πολύ άσχημα αυτές τις ώρες, γιατί νιώθουν ότι η προσπάθειά τους δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς. Τις μικρές λεπτομέρειες της προσωπικής προσπάθειας τις γνωρίζει καλύτερα ο κάθε υποψήφιος, γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, η προσπάθεια να γίνει ο μαθητής φοιτητής, είναι κι ένα πολύ μοναχικό ταξίδι, ακόμα κι όταν βρίσκεται στο πλάι του μαθητή μια υπέροχη οικογένεια ή κάποιοι άξιοι καθηγητές, που βοηθούν και καθοδηγούν συνετά τον υποψήφιο.

Όλοι εμείς, ''οι από έξω'', με την ιδιότητα που ο καθένας μας κουβαλάει, στεκόμαστε διακριτικά στο πλάι των μαθητών και μοιραζόμαστε τη χαρά και το θρίαμβο της νίκης, τη θλίψη και το κλάμα, την αμηχανία, την περισυλλογή και τη σιωπή. Αλγεινή εντύπωση μου προξενούν κάποιοι γονείς, που ενώ οι ίδιοι υπήρξαν, κατά γενική ομολογία, κάκιστοι μαθητές, ενίοτε δε και προκλητικοί τεμπέληδες, ακυρώνουν την προσπάθεια των παιδιών τους με χαρακτηριστική ευκολία κι απερισκεψία.
Εκφράσεις του τύπου, "σιγά τα ωά, έγραψες μόνο 15.800 μόρια" ή "το πολύ πολύ να πιάσεις ένα ΤΕΙ σε απομακρυσμένη περιοχή ή κάποιο άχρηστο ΑΕΙ", ήχησαν τόσο παράφωνα και τούτη τη χρονιά στ' αυτιά μας.

Παρόλο που δε μου αρέσει ο ρόλος του αυτόκλητου σωτήρα και δεν επιθυμώ να νουθετήσω κανέναν, κλείνω με μία φιλική παράκληση: πριν ξεστομίσουμε φράσεις, όπως "σιγά το πράγμα, ούτως ή άλλως γκαρσόνι σε καφετέρια θα καταλήξεις κι εσύ μια μέρα", ας σκεφτόμαστε κομμάτι περισσότερο, βρε αδελφέ!Τα παιδιά μας δεν τ' αγαπάμε, γιατί είναι καλοί μαθητές, το ήθος τους είναι που κάνει την ποιοτική διαφορά κι όχι μερικοί εντυπωσιακοί αριθμοί!

Οι σπουδές δεν είναι μόνο ο τρόπος για την επαγγελματική αποκατάσταση των μαθητών, είναι η χαρά του ταξιδιού στον κόσμο της γνώσης, της έρευνας, της μόρφωσης, της παιδείας και κυρίως της καλλιέργειας. Είναι το αντάμωμα με τα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την τεχνολογία, τον αθλητισμό και πάνω απ΄ όλα τον πολιτισμό!Αρκετά βιάσαμε τα εφηβικά όνειρα, μην ακυρώνουμε άλλο τη χαρά των παιδιών μας!