Ηλίας Λόης: " Όλα προέρχονται μέσα από το κείμενο"

Για πρώτη φορά οι ‘‘Εντυπώσεις’’ παρευρέθηκαν στη Διεθνή Πανεπιστημιάδα Θεάτρου που οργανώνει κάθε χρόνο το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών σε συνεργασία με το Δήμο Σερρών. Στο πλαίσιο της Πανεπιστημιάδας, εκτός από τις παραστάσεις παρακολουθήσαμε και το σεμινάριο σκηνογραφίας από τον Ηλία Λόη.

Το σεμινάριο αποτελούνταν από δύο τρίωρες συνεδρίες στις οποίες ο γνωστός σκηνογράφος και ενδυματολόγος έδειξε υλικό από τις δουλειές του και φώτισε τις ανάλογες πτυχές της προεργασίας μιας παράστασης από την πρώτη ανάγνωση του κειμένου μέχρι και την πρεμιέρα.

Στο τέλος της δεύτερης μέρας, ο κύριος Λόης μας παραχώρησε μια mini-συνέντευξη για τη μέχρι τώρα δουλειά και την εμπειρία του στο χώρο.

Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε μέχρι το τελικό αποτέλεσμα?
Αρχικά είναι η πρώτη ανάγνωση του κειμένου και η συνάντηση και συζήτηση με το σκηνοθέτη για να μάθουμε τη σκηνοθετική προσέγγιση. Από κει κι έπειτα ακολουθεί η δεύτερη ανάγνωση και εις βάθος μελέτη του κειμένου, η ανάλυση στους χαρακτήρες και τους χώρους του θεατρικού καθώς και διάφορα προσχέδια, έρευνα για υλικά αλλά και πληροφορίες για το έργο και την εποχή του και ένας αρχικός σχεδιασμός. Πιο μετά πρέπει πάλι να γίνουν κάποιες συναντήσεις με το σκηνοθέτη για να οριστεί το τελικό αποτέλεσμα, η κατασκευή της μακέτας του σκηνικού και μακέτες για τα κουστούμια, όπως επίσης η παρουσίαση και η επεξήγηση της δουλειάς στους παραγωγούς ή τους καλλιτεχνικούς διευθυντές. Στο τέλος έχουμε συναντήσεις με κατασκευαστές και μοδίστρες για να ετοιμαστούν τα σκηνικά και τα κοστούμια και μόλις είναι έτοιμα, τελικές πρόβες με κοστούμια και σκηνικά, μαζί με το σκηνοθέτη και το φωτιστή, για τυχόν τελικές διορθώσεις.

Πως προέκυψε η σκηνογραφία; Από πού ξεκινήσατε;
Εγώ ξεκίνησα από τη ζωγραφική. Η σκηνογραφία μου προέκυψε μόνο σαν σκέψη στην αρχή αλλά βγήκε και λίγο τυχαία στο δρόμο μου. Άρχισε να με γοητεύει η ιδέα να ασχοληθώ με τη σκηνογραφία σε θέατρο και σινεμά. Δεν  το είχα ψάξει απ’ την αρχή.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε σε κάποια δουλειά;
Υπήρξαν αρκετές προκλήσεις. Ένα από τα πιο δύσκολα στησίματα που έχω κάνει ήταν για την ταινία του Άγγελου Φραντζή ‘‘Μέσα στο δάσος’’ όπου έγινε η κατασκευή ενός σπιτιού επιφάνειας 6 επί 4 μέτρα, διώροφο (4 μέτρα ύψος), το οποίο κατασκευάστηκε στην Αθήνα σε κομμάτια (σε εξειδικευμένο κατασκευαστικό), μεταφέρθηκε με φορτηγά στη Σταυρούπολη και από κει στον καταρράκτη του Λειβαδείτη, όπου δεν έπιανε ούτε το κινητό, και στήθηκε εκεί για τις ανάγκες των γυρισμάτων.

Υπάρχει κάποια συνεργασία που είστε πιο περήφανος γι’ αυτή?
Δε θα το ‘λεγα. Όλες τις δουλειές τις αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο, απ’ την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια.

Υπάρχει κάποιο αστείο γεγονός που να θυμάστε από κάποια δουλειά?
Δε μπορώ να θυμηθώ κάποιο δικό μου αλλά θυμάμαι ενός φίλου, όπου στα γυρίσματα ενός σήριαλ με το Γιάννη Μπέζο, όπου ο σκηνοθέτης λέει στο βοηθό του να φωνάξει το Μπέζο και έχει βγει ο βοηθός στο μπαλκόνι και φωνάζει στο συνεργείο ‘‘Τον Μπέζο! Τον Μπέζο!’’ και ένας περαστικός φώναζε ‘’Δεν ντρέπεσαι?’’  (γέλια)

Ποια είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για τη δουλειά?
Η παρατήρηση και η ανάγνωση του εκάστοτε κειμένου. Όλα προέρχονται μέσα από το κείμενο. Τα πρώτα ερεθίσματα είναι μέσα από το κείμενο και μετά μέσω της παρατήρησης αρχίζεις να εμπνέεσαι.

Η κρίση έχει επηρεάσει τον κλάδο σας?
Πάρα πολύ. Σκέψου μόνο πως το 2007 υπήρχαν 26 τηλεοπτικές παραγωγές-σήριαλ στα ιδιωτικά κανάλια και το 2008 μόλις 11!

Η πείρα που έχει κάποιος σ αυτή τη δουλειά, βοηθάει στο να μειωθεί το άγχος για το αποτέλεσμα?
Βοηθάει με τον τρόπο της. Η πείρα είναι μια συνθήκη η οποία βοηθάει στο να ξέρεις να υπολογίζεις χρόνους περάτωσης μιας εργασίας ή πόσες μέρες χρειάζεται ένα σκηνικό για να στηθεί και γενικότερα σου αφαιρεί ένα κομμάτι άγχους αλλά πάντα όσο πλησιάζει η υλοποίηση και η παρουσίαση ενός έργου έχεις άγχος όση πείρα και να έχεις.

Τι πρέπει να έχει κάποιος νέος για να αποφασίσει να ασχοληθεί μ’ αυτή τη δουλειά?
Επειδή ανήκουμε στο θέαμα, υπάρχει μεγάλη φαντασία απ’ τους εκτός. Οπότε δεν πρέπει κάποιος να αφεθεί και να παρασυρθεί από τη φαντασίωση που έχει γι αυτή τη δουλειά. Το να δουλεύει κανείς στο θέαμα είτε σινεμά είτε θέατρο δεν είναι πολύ εύκολη υπόθεση. Πρέπει λοιπόν να το δει καθαρά ρεαλιστικά και στην ουσία του ώστε να το αποφασίσει. Και τελικώς να αγαπήσει πραγματικά αυτό που θα κάνει.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ την κυρία Νάσια Δεληγιάννη για το φωτογραφικό υλικό που μας παραχώρησε

Πηγή:entuposeis.wordpress.com